Wat u moet weten over de recyclage van batterijen van elektrische wagens

Batterijen van elektrische wagens bevatten vervuilende chemische bestanddelen zoals lithium, kobalt, nikkel of mangaan. Al deze stoffen mogen hoe dan ook niet in de natuur terechtkomen. Ze dienen gerecycled te worden om voor de hand liggende milieu- en veiligheidsredenen, aangezien sommige bestanddelen enorm ontvlambaar en giftig zijn.

De recyclage van de batterijen van elektrische voertuigen is geregeld in de Europese Richtlijn 2006/66/CE, die is vertaald naar de Vlaamse Milieubeleidsovereenkomst betreffende de aanvaardingsplicht voor afgedankte batterijen en accu's, die bepaalt dat "de afgedankte batterijen en accu's die ingezameld werden, hetzij in het kader van de inzameling georganiseerd door het beheersorganisme, hetzij door andere economische actoren, worden verwerkt en gerecycleerd overeenkomstig de bepalingen van de wetgeving die van kracht is op het ogenblik van de verwerking en de vergunningen van de operatoren, rekening houdend met de best beschikbare technieken zonder buitensporige kosten." De Europese Richtlijn inzake de recyclage van batterijen van elektrische wagens schrijft een minimumpercentage voor de recyclage van accumulatoren voor:

• minstens 65% van het gewicht van lood-zuur-batterijen;
• minstens 75% van het gewicht van nikkel-cadmium-batterijen (sinds de Europese Richtlijn 2002/95/EG mogen deze batterijen niet meer worden verkocht);
• minstens 50% van het gewicht van lithium-ion-batterijen.

De batterij van een elektrische wagen kan tussen 100 en 600 kg wegen, soms zelfs nog meer. Het is dus een belangrijk onderdeel dat met zorg ontmanteld dient te worden om de verschillende elementen te kunnen recycleren. De laatste jaren hebben de constructeurs de voorkeur gegeven aan het gebruik van lithium-ion-batterijen, vooral omdat deze een grotere actieradius bieden dan andere modellen. Het zijn deze energie-accumulatoren die tegenwoordig het meest worden gerecycled.

Bij de recyclage van een lithiumbatterij van een elektrische wagen ondergaat de batterij eerst een volledig ontlading van zijn energie. Vaak hebben batterijen op het einde van hun levensduur een capaciteit van minder dan 70%, zodat er nog maar een kleine restenergie overblijft. Eens de batterij leeg is, doorloopt het bedrijf dat de batterijen van elektrische wagens recycleert verschillende stappen in deze volgorde:

• demonteren van alle onderdelen die daarna naar de aangepaste recyclingkanalen worden gestuurd;
• uitsnijden van elk deel om de actieve cellen, het echte hart van de batterij, te recupereren;
• pletten van de batterijen om de verschillende metalen (ferro en non-ferro) te identificeren;
• recuperatie van alle ferro- en non-ferrometalen door middel van hydrometallurgie, waarbij de metalen chemisch worden geëxtraheerd met het oog op de terugwinning ervan.

Of het nu gaat om een nieuwe of een tweedehands wagen, de batterijen hebben een levensduur van 8 of soms 10 jaar, afhankelijk van de constructeur. Met vele honderdduizenden elektrische wagens op de weg, is de verwerking van batterijen die het einde van hun levensduur bereikt hebben, de laatste jaren explosief toegenomen. Er zijn dus evenveel batterijen als elektrische wagens, die vroeg of laat gerecycled zullen moeten worden. Daartoe ontwikkelen bedrijven die batterijen van elektrische wagens recycleren zich in samenwerking met de constructeurs, maar ook in samenwerking met de metaalraffinaderijen en afvalverwerkingsbedrijven.

De ecologische balans van de recyclage van batterijen van elektrische wagens evolueert veelbelovend. De metalen die uit de gebruikte accumulatoren worden gehaald, worden namelijk hergebruikt om nieuwe batterijen of andere voorwerpen te maken. Bovendien beperkt het hergebruik van bestaande materialen de behoefte aan nieuwe componenten, waarvan de winning vervuilend is, of het nu gaat om kobalt-, mangaan- of zelfs lithiummijnen, waarvan de winning grote hoeveelheden water vraagt.